/p. 403/ mortis, sive ligni scientiae boni et mali venenum
sopitum iri, inquiens:
Occidet et serpens et fallax herba veneni.
Mansurum tamen originalis peccati fomitem
innuit, cum dicit:
Pauca tamen suberunt priscae vestigia fraudis.
Alex. – Non desunt auctores, qui de Augusto
potius hos versus interpretentur. Caeterum
mirum non est, si de Messia aliqua Sibyllae
praedixerunt, nam in propheticis Hebraeorum
libris perlegendis versatae erant. Sed
quam aliam ad sibyillinas prophetias responsionem
excogitarunt? I. C. – «Animus noster –
inquit Apuleius – simplex cum sit et purus,
potest sacrorum quorundam avocamento ac
delinimento soporari et exterminari ad praesentium
oblivionem, ita ut remota corporis
memoria in naturam suam divinam redigatur,
atque sic divino lumine illustratus ac furore
divino afflatus, futura rerum praesagire, tum
etiam mirabilium quorundam effectuum cum
hoc suscipere virtutem». Alex. – At si animus
simplex est, quomodo ceremonialis delinitur
et sopitur? quomodo divina cogitans corporis
oblivisci potest, si corporeis utitur instrumentis,
ut illa meditetur? I. C. – At Iamblicus
ad Porphyrium sic scripsit: «Sibylla Delphis duplici
ratione Deum suscipere solita est, aut enim per
tenuem spiritum et ignem, qui alicubi ex ore antri
prorumpebat, aut ipsa etiam in aditis sedens super
aeneam sellam tripodem numini dicatam, et utrobique
hoc divino spiritu acta, vaticinia fundebat. Tum